Parma wallaby

De Parmawallaby leeft in het oosten van Australië. Hier leven ze in eucalyptusbossen van het Groot Australisch Scheidingsgebergte (Great Dividing Range). De lichaamslengte bedraagt 45 tot 55 cm en ze hebben een staart van 45 cm. Ze wegen ongeveer 3,2 tot 5,8 kg. Mannelijke wallaby’s zijn groter dan vrouwelijke wallaby’s. De Parma is de kleinste wallabysoort en heeft een roodbruine tot grijsbruine vacht. Opvallend is de smalle zwarte streep op de rug.

Voeding

De Parma is een planteneter en eet graag grassen, kruiden, takjes en hooi.

Gedrag

Ze leven in groepen van ongeveer twintig soortgenoten. Ze zijn redelijk schuw en zijn vooral actief in de schemering en de nacht. Hij graast op open vlaktes, maar blijft wel dicht in de buurt van struiken, zodat hij meteen kan vluchten bij gevaar of roofdieren. Door de dichte begroeiing is een Parma lastig te onderscheiden of te zien.

Voortplanting

Een embryo van een wallaby is niet met het moederlichaam verbonden. Na een draagtijd van 28 tot 32 dagen wordt er een jong geboren en blijft maanden in de buidel. Het is in het begin nog geen centimeter lang en heeft geen oren en ogen. De achterpoten en staart zijn nog maar kleine stompjes. Wat wel goed ontwikkeld is zijn de voorpoten, want daarmee moet het jong door de vacht de opening van de buidel zien te vinden. Deze ‘spannende’ 15 centimeter legt het jong zelfstandig af. In de buidel zoekt het jong naar één van de drie niet gezwollen tepels en begint te drinken. Aan de vierde tepel, die al volgezogen is, zuigt het jong van een jaar daarvoor. Pas na 6 maanden steekt het jong voor het eerst de kop naar buiten en na 8 maanden wordt het tijd om op eigen benen te staan.

Weetjes

• Ze dachten dat de Parma was uitgestorven, maar werd herontdekt in 1965 op het Kawau Island nabij Auckland.