kookaburra

De kookaburra is de grootste vogel uit de ijsvogelfamilie en komt voor in Australië en leeft daar in loofbossen, graslanden en agrarische gebieden. Hij wordt ongeveer 45 centimeter groot en heeft een lange stevige snavel waarmee hij behendig levende prooidieren vangt. Het geslacht van de kookaburra is moeilijk te onderscheiden, mannetjes en vrouwtjes hebben namelijk hetzelfde uiterlijk. Het mannetje heeft soms wat blauwe vlekken op de stuit.

Voeding

De kookaburra is een echte carnivoor, hij jaagt voornamelijk op landdieren. Het dieet van de kookaburra bestaat onder andere uit insecten, slangen, hagedissen, wormen, slakken, kreeften, kikkers, kleine vogels en knaagdieren. Dankzij zijn sterke bouw is de kookaburra in staat om relatief grote prooidieren te doden. Dit doen ze, net zoals de Europese ijsvogel, door hun prooi tegen een tak of steen te slaan.

Gedrag

Kookaburra’s zijn territoriale vogels die in paren of kleine groepen leven. Deze groepen bevatten één koppel en een aantal ‘helpers’. De helpers assisteren het koppel bij het bouwen en bewaken van het nest. De vogels zijn meestal erg vredelievend, maar af en toe zullen ze onderling de rangorde bepalen door te ‘sparren’. Bij het sparren zullen de vogels elkaars snavel vastpakken en flink draaien en trekken om te laten zien hoe sterk ze zijn.

Voortplanting

Tijdens het paarseizoen gaat het vrouwtje in een bedelende positie zitten en roept als een jong vogeltje. Het mannetje biedt haar hierop een lekker hapje aan. Het broeden begint in oktober/november (in Australië). Ze broeden in boomholten of in een verlaten termietenheuvel, waardoor ze tot de holenbroeders behoren. Ze leggen twee tot vier witte eieren. De eieren hebben geen schutkleur nodig, omdat ze beschut in een holte liggen. Na ongeveer 25 dagen komen de eieren uit.

Weetjes

• De kookaburra staat voornamelijk bekend om het opvallende geluid dat ze maken. Dit is te vergelijken met een mensenlach. Met deze roep bakent hij zijn territorium af.
• Halfverteerde voedselresten worden in de vorm van braakballen uitgespuugd.
• Bij onvoldoende voedsel zal het laatste ei kleiner zijn dan de voorgaande, waardoor ook het jong kleiner is. Bij de geboorte bezitten de vogels een haak op de bovenkant van de snavel. Als er onvoldoende voedsel beschikbaar is dient deze haak als wapen, zo kan het voorkomen dat het kleinste jong gedood wordt door een ander jong.